27.12.06

αυτά τα χριστούγεννα χτυπάω τη ντραμς και φοράμε όλοι πράσινα ζιβάγκο, για την ακρίβεια κλέβουμε ο ένας απ τον άλλο πράσινα ζιβάγκο και τρέχουμε μανιασμένοι

16.12.06

it all ends with a band
baby

14.12.06

απόψε αν έσπασα το λαιμό μου τουλάχιστο

το σκότωσα εκείνο το σκυλί. ήρθε στα πόδια μου την ώρα που βγαζα τα σκουπίδια το χάιδεψα και τάφησα να με μυρίσει. ώρα αργότερα φεύγοντας απ το μαγαζί -όλοι το ξέρουν αυτό το σκυλί, τo άφησα να μακολουθήσει. αφού απομακρύνθηκα λιγάκι στάθηκε μέτρα πίσω μου και χτύπησα πόδια και χέρια να το ενθαρρύνω, το φώναξα με τόνομα του

10.12.06

πείτε με τρελή αλλά απόψε θα χιονίσει!

ήμουνα μια στιγμή και χόρεψα ανάμεσα στο δρόμο και το παιζοδρόμιο. τότε με κόρναραν κ γινα φως

-δεν έχεις άλλο πια ζωή
-Καί αυτό
-δε μπαίζει άλλος άδειος χώρος

[με τις τελευταίες ακτίνες του σπρέυ μου σε διώχνω πούστη

2.12.06

Reduced to a hole.



το κέντρο είναι μια λεκάνη και είμαι εγώ όταν κατουράω όρθιος και το κεφάλι μου χτυπάει το ταβάνι αν δε θα προσέξω. τ'ακουστικά μου και η τρύπα του εξαερισμού ακούω ψεύτικα εφέ προαστίου - κ έτσι νιώθουμε πιο κοντά- κ ένα κάλεσμα, η ώρα να φύγω κ πάλι δε χρειάζεται φώς να το καταλάβεις, είμαστε κάτω από τη γη ο ήχος κόντρα στη φορά του ανεμιστήρα κ μέσα απ τις σωληνώσεις έξω τίποτα μια λέξη μονάχα ξέρω

21.11.06

01:47












μένα σπίρτο μου σελευθέρωσα αγόρι στον ουρανό

17.11.06

Το μη-σπίτι












ανακάλυψα χτες κ πάλι πως ζω σα να έχω χρόνο, πως ήμουν μικρός κ πως ήμουν μεγάλος κ τίποτα δεν έχει περάσει κ πώς κάθε μέρα είναι τώρα. η ατελής χρήση του χρόνου είναι το δικό μου μη-σπίτι

8.11.06

και μπορείς απλά να κοιτάς τα τετράγωνα

δυσκοίλιος με γιλέκο, χρόνια μετά (2), Μεθυσμένος. Αλλού. Με άλλο τέμπλεϊτ. Άλλος Ξένος

7.11.06

το σπίτι με τα πουλιά και τους λαγούς

το σπίτι της χιονάτης. 20 χρόνια μεγαλύτερη. και όλοι εμείς μεγαλύτεροι. συναντιόμαστε στο δρόμο και ένα πάλι λάμπουμε χαμόγελα μέσα από γραμμές και φιλιόμαστε όπως ναγαπιόμαστε όπως ένα και

18.10.06

ένα απ αυτά τα βράδια θα πέσω με σπασμένα τα χέρια πάνω σε άλλα χέρια που δε θα ξέρουν τι να κάνουν μαζί μου κ έτσι θα με διπλώσουν τσαλακώσουν κ τοποθετήσουν σ ένα άλλο κουτί ξύλινο κ σχεδόν ορθογωνικό αλλά κ σ αυτό δε θα ταιριάξω κ έτσι θα τσαλακώσει κ διπλώσει κ αυτό
τα φύλλα κιτρινίζουν και μάλλον σε λίγο πέφτουν αλλά εμένα δε μπορούν να με ακουμπήσουν, φέτο σα να μην είναι δικά μου. δικιά μου μόνο αυτή η φράση για το λόγο και αν θα μπορούσε να ναι δικός μου

16.10.06

Λαντ οφ δε λιβιν /7ουρναλ

είμαι ερωτευμένος με τη μπαργούμαν
η μπαργούμαν μου είν ωραία
η μπαργούμαν μου έχει περίεργο κώλο
η μπαργούμαν καμπουριάζει και πετάει το λαιμό
η μπαργούμαν μου έχει σικέ κόψιμο στον δείκτη κ το πιο όμορφο κεφάλι που κουνάει σα ζώο
ας τη λέμε αυτή.
αυτή έχει δύο πλαγιαστά μάτια

γιαυτή έγραψα ένα κομμάτι των ινκογκνιτο ή μπραν νιου χέβιζ, το παιξε και το ράδιο

μέρος δεύτερο τα 3 γάμα


ο πούτσος του γιάννη δε σηκώνετε και μένα τα πόδια μου κουρασμένα, φεύγω

γάμα δύο γάμα χι και η ηρώ. Ο Γάμα Χί θα πρέπει να διαπεράσει τη Γη, ίσως κ η Ηρώ μαζί του, γιατί τέτοιοι είναι, λέει. εγώ θυμήθηκα που έκανα χειραψία και ποιο χέρι είναι το πιο ζεστό, επίσης έγνεψα γεια με το άλλο στην ηρώ

ΧΙ ΝΙ ΒΙ ΝΙ ΒΙΤΑ ΧΙ

γάμα τρία και τελείες πρι κρυώσω.
εγώ ξέρω από χέρια, Σε μια άλλη ζώνη σου κάνω τον ακροβάτη και γελάμε μαζί σε κύμα, σε αυτήν ίσα προλαβαίνω να μη πέσω κ αναπηδάω να με σώσω όπως όταν κλείνω το τάπερ τζατζίκι

μέρος τέλος /τέλος
εδώ που έχω διαστρεβλώσει τα πάντα 1mp3

15.10.06

άγρια πράματα και σιντριβάνι









όλοι μας σχεδόν εδώ αγράμματοι μα αυτό δεν εμποδίζει

10.10.06

hence, The Future

7.10.06

δεν τραβάω κόλλημα, βλαμμένε
χτίζω σπίτια

(και χέρια σε απόσταση 18 εκατοστά και γάμα μου το συμπάθιο και πους απς σε παγκάκια και πως το πες το τελευταίο; πικραμένος; αυτό)

και όπως ακούω, άτλας! στα χέρια των 18cm κρεμασμένα από ελιά στις πέντε το πρωί τεντωμένος επιτέλους δείχνω σε όλους εσάς άσπρο το βρακί μου και φθαρτό πές μου, είμαι τόσο όμορφος; τόσο αδύνατος; -ασθενοφόρο

όλα αυτά, σπίτια

6.10.06

3.10.06

ο ήχος τρέχει και τώρα και πάλι, παύει και ξεκινάει από άλλο σημείο πάλι, η εικόνα δε παγώνει ποτέ και πάλι, σωπάνει και έτσι κοιτάμε, καλύτερα αλλά αυτό εδώ μπροστά δεν είναι το καινούργιο είναι ό,τι θα παραμείνει όσο νά
τα χέρια μου είναι σκόρδασκόρδα τα χέρια μου τώρα σκόρδαμόνο σκόρδα τα χέρια μου επιτέλους σκόρδα, τα χέρια μου είναι σκόρδα σκόρδασκόρδα, μα το δέρμα θυμάται

1.10.06

give me people

give me shelter

25.9.06

[beautiful freak]

για καιρό έχω τη λέξη προστασία γραμμένη στο δωμάτιό μου. επιμελώς κάθε πρωί κρύβω λίγο απ' αυτήν με μια μου ζωγραφιά, μήνες τώρα. όμως όπως τόσα η ζωγραφιά δε γλίστρησε να την καλύψει όλη, μόνο πέφτει πρι προλάβει

όλο αυτό το πράμα -κ αυτή η ζωή- έχει έναν υπότιτλο, before happiness

23.9.06

-μη μου τη λες αυτή τη λέξη, δε μπορώ νακούω αυτή τη λέξη εδώ
-πια λέξη; γιώργος;
-τσουκου
-παίζει; κινητό;
-αυτή
-παίζει;
oh snake,

έκαψα την εσπρεσιέρα

παλιουπερήρωα παλιέ γαντζωμένε στα λαιμά μου
περπατήσαμε μαζί πριν πιάσει βροχή. σου μοίρασα σοκολάτα την καινούργια με κακάο και λίγο πρι πηδήξεις το τοιχάκι μου δειξες κίτρινα δόντια και σου δειξα εγώ τα δικά μου σπασμένα. όλοι εδώ είναι έτσι. όλοι έχουν κενά και όταν βρέχει ξεδιψάνε, κ μεις ναι

όμορφη κοπέλα

19.9.06







kalinixta sketo

13.9.06

he poos clouds, στο κρεβάτι του ξαπλωμένος όλα ξέρουν όλους

11.9.06

έζησα σένα μέρος που ό,τι έβλεπα απ' έξω το λέγαν νέα υόρκη, το δικό μου το μέρος ήταν μικρό σα κάστρο, φίλοι μου λεγαν πως προσεύχονται. τα σάββατα το βράδυ φεύγαμε νωρίς απ' τη δουλειά. σένα σπίτι έξω στην ταράτσα έπεφτα στα γόνατα και φτανα μέχρι το τοίχακι, εκεί μου χαν φυλάξει ένα ζευγάρι κιάλια, τα τελευταία του κόσμου -θυμάσαι, τα κιάλια βλέπουν και τη νύχτα, μακριά και χαμηλά

δε σου προσεύχομαι απλά κοιτάζω






να λέμε σα καπότα και να χαμογελάμε

8.9.06

[μα να μην μα να δεν]

κάθε βράδυ ράβω το παντελόνι μου και κολλάω τα παπούτσια μου σε νέα σημεία

6.9.06







Ανυπομονή

4.9.06

κ ακόμα να ξεφύγω, κ η περιέργεια τόσο πως πάντα τα κατάφερα, κέφευγα, εύκολα -ψηλές μπότες το καλοκαίρι δε μπόρεσα γιαυτό και κάλτσες και πόσο σπάνια, απολαμβάνω τόσες λέξεις κ πως να καταφέρω να σε δω ενώ με χουν ειδοποιήσει, σήμερα κιόλας αλλά ουφ, χέστους, μου πε, χέστους, και μετά φίλα τους, μεχρι να μην αντέχουν, μέχρι να ναι χειμώνας να μείνει χειμώνας και άσπρος ουρανός και να σου πω να μη φοράς πολλά για να τον αντέξεις όλο, και να φιλιέστε σε δρόμους, μαζί

3.9.06

όταν κατέβαινα αυτόν το δρόμο

αυτός ο δρόμος ήταν ήρεμος και γω τσουλούσα και σήμερα έμαθα για τις στροφές λέει πως αν είσαι αμάξι και γκαζομένος και αφήσεις το γκάζι στη στροφή ο κώλος πετάει αλλά ο μαλάκας πάτησε φρένο ενώ έπρεπε πάλι γκάζι απ την αρχή να φύγει

κι όποτε λοιπόν μια δυο την εβδομάδα είμαι δω δίπλα σαυτό το δρόμο και είναι ήσυχα και απόγεμα βγαίνω προς το πεζούλι, και τοτε-

2.9.06

να γυρίσω σπίτι /ένα σπίτι να γυρίσω

23.8.06

δύο φόρες, εγώ 2 φόρες, δύο φόρες σέφτυσα
αλλά εγώ μίλησα
το ένα μου πόδι, δεξί δε μπορώ να το σηκώσω
το ένα μου πόδι, δεξί κοιτάω τη στιγμή που με γαμάς κολλημένο στο τζάμι

ΣΜΑΚΙ ΧΑΠΙ

εγώ. εγώ. Η ουρά του πιγκουίνου. Η μουσική. Σσ _Η πλάτη μου. Τα στρογγυλά χαπάκια. το στομάχι, κάπως. Το δέρμα μου απο την κοιλία και πάνω και από την κοιλιά κάτω. Σηκώνεται. Τα πόδια και πάνω από τα μπράτσα, η κωλότρυπα. Μόνο το πρόσωπο καθαρό κ μπροστά. Αν είχα μύτη να εξέχει, αλλά δεν. οπότε μάτια μέτωπο και στόμα, μήλα; κρόταφοι. Το στόμα μόνο αν μπορεί να βγάλει λέξεις. τα πόδια κάνουν τ'αμάξι να τρέμει, όπως στην τράκα. απόγεμα δέντρο και αέρα. ξέρεις, το νεύρο στο γόνατο τινάζει

αν με δείς, αν με δεις, θα νομίσεις πως δεν ακούω, αλλά ακούω, τίποτα

και μετα ηρεμώ

εδώ

13.8.06

μικροαθάνατοι

γειά σας ,

11.8.06

μπλα μπλα μπλα

5.8.06


[πως είναι να καις, στο μέτωπο και κάπου εσωτερικά στα πόδια]

σήμερα δηλαδή χτές παραξενεύθηκα.
αργότερα ένα αεροπλάνο περνάει από πάνω μου τεράστιο.
μόνο που ήμουν και γώ τεράστιος κ έτσι παλέψαμε λίγο,
όχι πολύ,
ίσα μέχρι να φύγει
τι συμβαίνει στα μπαλόνια όταν βρέχονται;

4.8.06


είμαστε εδώ στραπατσαρισμένοι / παραμορφωμένα πρόσωπα, εδώ όμως αλλιώς, πάντα ανέκφραστοι. μια ώρα με ταμάξι ή 6 με το τρένο. απόψε που μπορώ κλαίω προκαταβολικά γιατί αύριο δε θα τα καταφέρω -κάποιος έρχεται πάει και φεύγει. ευτυχώς κανείς δε κρατάει λογαριασμό στις υποσχέσεις μου ,οι υποσχέσεις μου έχουν χρονικό περιθώριο, στο υπόσχομαι-

You Can't Moan, Can You?

30.7.06

warm fabric

σπίτι, περπατάω και γώ. και γω μπορώ και περπατάω, πατάω στο ύφασμα που τραβούσε τον ιδρώτα μου σήμερα όλη μέρα, λίγη μέρα, πάρε το τραγούδι μου και πίες το ,μα πόσο γήινος πιά, εκσκλεμέιτιονμάρκ

27.7.06

σπάι

ένας κατάσκοπος σαγαπά.

24.7.06

you smell too

αδειασέ τα μάτια και τα μάτια σου τα μάτια μου είναι σκονισμένα και το κραγιόν στα χείλη δε σε κάνει πιο όμορφη από μένα ιζαμπέλα. κάποτε ήσουν η πιο όμορφη κοπέλα στη λίστα μου, πια αισθάνομαι αισθάνομαι το σώμα σου. τώρα και με βλέπω. μπορεί να φταίνε οι τρόποι μου και που ξεχνάω να σαγαπάω, τώρα παίζω στο παιχνίδι, μη παρεξηγείς αλλα που να δε στο πα εκ των προτέρων

η δαγκωμένη πλάτη και η θάλασσα που σου κανε καλό. φέτος θέλεις ήλιο για τις γάμπες, χέρι και μαλακό σορτσάκι. όσο τα φοράς μπορώ να σε αγγίζω, και γω, και συ. ήλιο στα παιδικά καινούργια σου ελαστικά μποτάκια, τάλκ, χαζέ

23.7.06

down myohlove


14.7.06







13.7.06

σ ένα χώρο που κανείς δε κινείται, μιά φορά

12.7.06

σίλιμπάσταρντ

- we 're off
- off where?

5.7.06


4.7.06

είμαι η γυναίκα του σπιτιού, έχω ή δεν έχω άντρα. είμαι συνήθως σιωπηλή. έχω μια ολόκληρη ζωή για να τελειώσω τις δουλείες μου. βάζω μπουγάδα και αφού τελειώσω κάθομαι δίπλα σταπλωμένα ρούχα και κάνω ένα τσιγάρο, δύο. έχω το νου μου μη φύγει ο ήλιος, να σηκώσω την τέντα, θα βρέξει, πότε θα στεγνώσουν. στεγνώνουν γρήγορα αυτόν το καιρό, ακόμα και όταν βρέχει. είμαι ικανοποιημένη όταν σε λίγη ώρα που θα δοκιμάσω να τα πιάσω είναι σχεδόν στεγνά. παρατηρώ τα πόδια μου, τα ενώνω, αγαπάω τα παιδία μου. ειμαι μάνα; τα παιδιά μου.

τις περισσότερες μέρες αισθάνομαι πως θα μαι ευτυχισμένη και μόνο αν κάποιος πάρει στα χέρια του τα πόδια μου
είναι τώρα δύο σημεία, ένα εδώ και τάλλο εκεί, ένα μπορεί και να μην υπάρχει και αυτό γιατί είναι τόσα ακόμα άπειρα. είδα μόλις τόσα,

φώτα, κάμερες, αστυνομία. στο δρόμο για το σπίτι δεν ήρθα ακριβώς σπίτι, όλα άδεια, ήρθα σένα σημείο. είναι μια κουζίνα, πάλι, αλλά εδώ έχει κόσμο, φοράω μπουρνουζέ ελαστικά βραχιόλια στα χέρια και το κεφάλι και αυτό γιατί είναι πάντα καλοκαίρι που κάθε απόγεμα έχει τουλάχιστο ένα σημείο νακουμπήσει το κεφάλι στον ήχο των φύλλων και αέρας. είναι σημείο ή στιγμή
μπορώ να γυρίζω στην άσφαλτο καισθάνομαι κάθε στροφή, ή μάλλον όχι κάθε, όλες μαζί συνεχόμενα σα να βρίσκομαι εγώ εκεί κάτω και το βλέπω να γίνεται λάστιχο

1.7.06

πάντα καλοκαίρι

ant ake on mo

30.6.06

σαίημ

27.6.06

φλάς ο ο

πάντα πολύ μικρός για λάθη, κλεισμένα έξι και ο κόσμος τα παίρνει στα σοβαρά. υπάρχουν τέτοια βράδια αλλά βράδια, 2, 3 5 πράματα αγαπώ, το δέντρο και το μπαλκόνι μου ένα για όσο περνάν τα χρόνια. βότκα κόλα για το παιδί στο βάθος

25.6.06

the man of plenty

και παλέψαμε κανονική πάλη -εκδικούμαστε για όλα,

20.6.06

16.6.06

διαλέγω μόνο το δέντρο κάτω απ το οποίο θα καθίσω

το καλοκαίρι είμαι γυμνός και όταν φυσάει που μετράω άσπρα πράσινα φύλλα, όπως το άλλο βράδυ που η μηχανή ρουφηξέ μου κάποια κύτταρα κι η μάνα μου τα μοίρασε το ίδιο εκείνο βράδυ αλλά από τότε, σήμερα πλύθηκα, και ας μη κοιμήθηκα ακόμα. δε το χρειάζεται.

14.6.06

όλη μέρα βροχή, η βροχή με εμποδίζει, αστείο. συνήθειες, μια όλη μέρα. πρι ξαναρχίσει ζωή. δεν έχω αισθήματα κι μαι έτσι, δε δουλεύω κάτι. ακόμα συνήθως, δεν είμαι λεύθερος, αν πιο ελεύθερος, περίεργη εξήγηση. πριν αρχίσει ζωή, πραγματικός σένα γραφείο, πάνω σένα γραφείο. όταν ξημερώσει θα κολυμπάω, ή όχι. κάθε νύχτα

13.6.06

b -something bad

λάθος, ξέρουμε λάθος. ένα απόγεμα χαμένος, από πουθενά να κρατηθώ, όλα απλά, δε το κάνω. σκλάβος, και αρχίζω να σβήνω. το άκουσα, σβήσιμο αστοχία. δε λέω να κοντύνω τα μαλλιά μου, κάτι θα ξέρω, σκατοσυμβολισμοί. έξω θα παίζω μόνο. μέσα τίποτα. ο κύριος που με δυσκολία περπατάει κάθε μεσημέρι πίνει κάποιες μπύρες εδώ δίπλα. τι καταλαβαίνω, το έλεος κανείς καταλαβαίνει. δε ξέρω τι έλεος ζητάω –bitteroldman

9.6.06

φέτος κατεβήκαμε έναν όροφο, δεν είναι σημαντικό απλά είναι καλοκαίρι και παίζει κάτι σε επανάληψη. πίνει μαύρο καφέ και εξετάζει πόδια. τεμπέλικες μέρες –myfriendsfeet

8.6.06

early start

το παιχνίδι λοιπόν είναι τίμιο μέχρι αηδίας, και κάνεις δε θα ξεφύγει. ειλικρινά, κανείς δε θέλει να ξεφύγει.

ένα κόλπο είναι να μην αφήνεις το κρύο να περάσει κάτω από το δέρμα, το καταφέρνω εύκολα, με τη ζέστη όχι, χτυπάει ακριβώς εκεί, εκεί δεν έχω έλεγχο, όπως δεν αφήνω τίποτα να περάσει έξω από το δέρμα, ή μάλλον έξω από κάποιες κινήσεις σώματος, είναι εύκολο να μιλάμε με σημεία του σώματος, αυτό απαγορεύεται. άκουσα τη λέξη ψυχαναγκασμό,

άλλα ο καπνός απ το στόμα μου έβγαινε με βία και οι λέξεις μου συγκοπτόμενες, για λίγο δεν είχα έλεγχο στις φωνητικές χορδές αλλά ο αέρας ικανός να με σηκώσει και να με πάει στις πίσω θέσεις, συνήθως ψηλά. εκεί θα είχα πετάξει αλλά θα χα χάσει πολλά που θαργούσα να καταλάβω, ένα επικίνδυνο σημείο, για κάθε παιχνίδι

5.6.06

dirty

τώρα όχι αλλά το βράδυ αργά στο κρεβάτι μου γυαλίζω, για ποιον και ποιους. δε μπορώ άλλο τα εις ούτε τι κάνω μπορώ. τρύπια παπούτσια, 15 ευρώ. [κατ ουράω - just du, just du? πιο δυνατά, όλοι olioli allous. πριν μέρες: κανελιγότερα/δισ, αλλά δεν έχει σημασία, αυτό έχει γίνει εδώ μέσα, ύπερ, διάφορα, απλά ωξ απ αυτή τη θέση γιατί κάπου αλλού. για τη συνέχεια, ουχμφ] η πιζάμα μου μοιάζει με μοσίνο. αντε γειά.

1.6.06

ευτυχής, μου χει μείνει, ένα τόσο δα κομμάτι. μια ασημένια αλυσίδα δένει μένα μικρό καρφί στο χέρι. δύο βράδια με ένα απ αυτά απόγεμα. ο πρώτος άνθρωπος που δε μιλάει τόσο, τον άφησα και ύστερα μάφησε, λίγο μετά το τραπεζάκι, κάτω απ το παράθυρο ακίνητοι και χοντρά πόδια ή αδυναμία. στο μηχανάκι δεν έχω αρκετά, απλά αυτή η ώρα, εποχή για ρούχα. ντρέπομαι ξυπόλητος σε άσπρο πάτωμα νομίζω, μεγάλα πόδια κάπου ψηλά στην πόλη. είναι μια φράση αλήθεια

30.5.06

πολεμήσαμε αρκετά, μάλλον δεν αγαπάω όσο καταλαβαίνω, ίσως τυχερός. η μουσική συνήθως ρουφάει ό,τι αισθάνομαι, έτσι η κοπέλα fanta κάνει μια άγνωστη ευχή και έτσι συνέχισα. πιά απόψε δε φοβάμαι μπάτσους ούτε αμάξια, ούτε καν αυτό με τη φωτογραφία της γιαγιάς, μεγάλη, στη θέση του συνοδηγού. απόψε δε κοιτάω ανθρώπους και θα προτιμούσα ούτε αυτοί, σένα σημείο που δε φτάνει η θάλασσα, τώρα καλοκαίρι τη νύχτα που ζεσταίνονται οι πέτρες και γώ μυρίζω λουκουμά

26.5.06

όταν πέφτουνε λεύκες

μου τη δίνει η διαστροφή όσων λένε ενέργεια σαν ήχος από πράμα που μετακινείται σε χώρο φσστ φφφστ γρήγορα εδώ εκεί πάντα ορατό όταν σταματάει και σε χώρο και αυτό ορατό πεπερασμένο αν και στην αρχή όχι

21.5.06

μου αρέσει γιατί έχει μια κλεμμένη μελωδία, ένα σα πιάνο, και ακόμα, όλα όσα πρέπει, τώρα, πάντα, είναι μια συγκρατημένη ηρεμία. εγώ στην ώρα μου αλλά νωρίτερα, πριν ώρα, μια ηλικιωμένη φωνή έχει πει· αχ αγόρι μου, η φωνή σου, και γω έχω πει, και τα λίγα χρόνια, αλλά η φωνή δεν είναι δικιά μου. είναι ένα άλλο όνομα, και τα χρόνια είναι λίγα, σα να μην είχε, ούτε υπάρχει, ποτέ, μα πάντα

20.5.06

ο ήλιος που κτυπάει τις πατούσες μου μη λέμε τα ίδια, αυτός μπορεί να με σκοτώσει. κάπου αλλού· είναι γραμμένο, εκείνο οσωστό απόγεμα χωρίς εξηγήσεις, γιαυτό και αρκετό που κοντοστέκεται πίσω από τα δέντρα με τα πυκνά φύλλα ,αφού είναι άνοιξη πάντα και τα φύλλα πυκνά που δε μπορώ να δω αλλά και δε χρειάζεται, γιατί είναι μία φορά που ξέρω, και γνέφει, σε μένα

14.5.06



















13.5.06

και όταν σκάει. όταν σκάει ωραία. ιστορία γλυκιά μέλι. εγώ πεθαίνω έξω εγώ θυμωμένος εγώ πετάω απ το μπαλκόνι τώρα, τη στιγμή 19.37 που με χτυπάει ο ήλιος απ τα δεξιά. δεν ήθελα να μαι ούτε συγκεκριμένος ούτε αφηρημένος, ήθελα να καταλαβαίνω κ καλή νύχτα

η αρχή, του κρυφού, διαλόγου

άσπρο άσπρο άλογο· άσπρο μαύρο πράσινο, τασάκι

τώρα κάνω δεν κάνω πια τίποτα κιαυτό χτες αμήν κοσκινο εφυγα κολλησα προσγειώθηκα αχμυτά Αν ποτε ξανα έλασα μαυρος μαύρος σκύλος στάνντητα Ούρλμπρρ (προφέρεται με κρυφό ου). πρλουντούρ (λαϊκγουαϊζ) κ τσφφ σκάει

11.5.06

τώρα μάλιστα, τώρα είμαστε δίκαιοι. σου κανα δώρο ένα μάτι, ίσως κιάλλο. σα να το προσπαθώ μέρες τώρα αλλά αυτό δεν είν αλήθεια και το ξέρω. σευχαριστώ πάντως, έγινες και σύ ένας, άρα είμαστε δύο και σύ πραματικά εξαιρετικός. ένα να σου υχηθώ μόνο ,όταν το καταλάβεις να ναι και πάλι αργά- όπως αρμόζει. ας είναι

9.5.06

το απόγεμα πέταξα μέσα από ένα σπασμένο τζάμι

οι λεπτομέρειες είναι λάθος και λάθος και δε χρειάζονται πια. το θέμα είναι πως είμαι μικρός, τόσο μικρός που δεν ξέρω να διαβάζω ούτε καν παραμύθια αλλά κάπου άκουσα γιαυτά και τα πιστεύω. μικρός και με σκοτωμένη φαντασία που δεν μπορώ να ζήσω, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, έτσι; –το νου σου στο ρολόι

3.5.06

δε κοιμάμαι καλά. στον ύπνο μου είδα ένα κρεβάτι ημίδιπλο και άδειο.
ξύπνιος δε βλέπω ιδιαίτερα. έχω κ ένα σημείο στην πλάτη που με πονάει,
συνήθως σκέφτομαι αυτό

2.5.06

φωταποτύπωση

ότι πιο όμορφο μου χεις δείξει τελευταία είναι αυτή η φωτογραφία, τα χείλη όσο κόκκινα τα μπούτια μαλακά -μπράβο το κορίτσι μου- ξυρίστηκες σήμερα αλλά δεν έφτανα να σε ξυρίσω εγώ / θέλω να μουν εγώ εκεί. και θέλω να σε πηδήξω, ολόκληρη γεμάτη. εγώ εσύ, εγώ εγω. αφού τελειώσεις φύλαξε μου ένα χέρι και ταριστερό το στήθος που ταγαπάω από παλιά

30.4.06

battle / cher battre

το δεξί μου το σαγόνι το καλό- όποτε το κουνάω, άμα το κουνήσω. σα τρίτο δόντι βγάζει κι από ένα θόρυβο σήμερα. σήμερα που μένω με το στόμα ανοικτό, τ αφήνω να κρεμάσει- είναι τόσο καλύτερα έτσι, τόσο που λέω να μακρύνω το πρόσωπο μου. έτσι για μερικές μέρες. και βλέπουμε

28.4.06

όποτε βρέχει, καμία φορά τα πρωινά

νωρίς πρωινά, μια φράση γίνεται παιχνίδι,. πωπω. τα ψευταστεράκια που ταξες, αχ και να καταλάβεις. συγνώμη, η φράση. παύω να καταλαβαίνω και παύω να πιστεύω, ξεδιπλώνεις τα μεγάλα πραματάκια σου μπροστά μου και απλά τα κοιτάω. τα κοιτάζω και φεύγω. όταν έξω απ' το πλοίο αυτό που ήθελα ήρθε μπροστά στα πόδια μου, ή μήπως πίσω- και μου τα χάιδεψε πήρα απλά μια απόφαση κέφυγα πάλι. my feet are dancing so much, κι άλλος στίχος κι άλλος στίχος / ανοίγουμε τα χεράκια -μια παλάμη για κάθε κρόταφο, τραγουδάμε τώρα. [ναι, αλλά ακούω dat politics, το πλοίο δεν είναι πλοίο και έξω απ το δεν είναι πλοίο υπάρχει ένα τσοντάδικο και αν έφυγα σήμερα θα πάω αύριο και τα πρωινά πότε δεν είναι τόσο νωρίς και αχ τα ψευταστεράκια πόσο δε τα θελα έτσι κι αλλιώς -άιντε μπούμπη

26.4.06

η θέα της φράουλας

την άνοιξη που οι μελισσούλες βζουμ εγώ σταθερά καυλονεκρανάπαυση

25.4.06

heyletlooseletlooseyourlove

η εβδομάδα. τέλεια καταστρωμένη, απ την αρχή στο τέλος σε μικρά σχεδιαγραμματάκια. μέρες υγρές, μέρες μπανάνες. μέρες σχεδιασμένες να πονέσουν. άλλες από καιρό χρωστούμενες, δύο απλά αφιερωμένες. α! -και η μέρα φανντεζί

20.4.06

ενας τίτλος πάλι

κάτι με κάποιους ανθρώπους και η κάθε πλευρά απόλυτα κατανοητή - κάπου εκεί και γω, κάτι με λίγο αλκοόλ και όμορφα λόγια και μετά τον ήλιο φρέσκα κρεμμυδάκια και ζαλάδα και αέρα. διάφορες μυρωδιές. ο σουηδός σεφ, στα δάχτυλά μου στο δρόμο τη νύχτα και νωρίς το πρωί πάνω απ το ψυγείο και τριγύρω. οι σωστές μέρες -τα πράματα που δε γίνανε νωρίς αλλά ίσως πάλι και αργά. ίσως πάλι δεν υπάρχει αυτό το πράμα ο σωστός χρόνος παρα βινύλια που κολλάνε καμία φορά και ταφήνεις να παίζουν ξαπλωμένος. βαθιά. ανάσα

19.4.06

φλάινμπάκγουορντς

κατά ματθαίον, τρείς απαγγελίες –θρησκευόμενος, ένα τραγούδι για τον ιησού, these days. κομμάτια γης πέντε φορές καθαρά – κινούμαστε. estranquillo / the sea is calm. –κάπου εκεί κολυμπάς δελφίνι, άτριχε ψάρακά μου

16.4.06

5 πράματα για φέτο το Πάσχα

η space κιτάρα κύμα. [ό,τι τραβήξαμε με την κάμερα είναι αλλιώς] /1000 φορές. μόνο όσα βλέπω, μόνο μετά τιςδύο. κάποτε έπρεπε να επιβιώσουμε και δεν ήμασταν μόνοι και μάλλον ήταν όμορφα, μεγαλώσαμε και γίναμε αληθινοί

14.4.06

στάση /άσπρος κύριος με βεραμάν παπούτσια/ στρώμα είμαι

εσύ κεφάλι εγώ μπράτσο, εγώ χέρι εσύ μασχάλη. συγκρατώ εγώ. -σα να κοιμίζω -σα τη φωτό που χρησιμοποίησαν όλοι / δώρο. είπα νανοίξω κ τα μάτια να δω ό,τι κίτρινο, για τόσο λίγο. και πλατύ. κανένα βάρος εδώ.

8.4.06

δύσκολη επικοινωνία, τόσο συγκεκριμένοι άνθρωποι. μεσημεριανός ήλιοσ αέρας στα χαράματα, βάζα πέφτουν και δύσκολα κρεβάτια -πατημένα. για ύπνο απο τις δώδεκα παρέα με μαλακά χέρια άλλες φορες μεγάλα άλλες φορες μικρά. κσεχασμένα σημεία στίξης πετάνε πάνω απ την οθόνη σα τη διαφήμιση με τα κράκερς, ποιός βαριέται να τα πιάσει. αα, και λίγη μουσική, τι ωραία. δύσκολα. δωσμου τα μάτια σου κοίτα τις λεύκες τελείωσε τη μπύρα σου. σε φιλώ μα βιάζομαι

5.4.06

sieso

το απόγεμα είναι λιακάδα και βρεμένες πέτρες σε βουνό με κορίτσι

31.3.06

Έγγραφο - WordPad

σε παρακολουθώ παλιομαλάκα. ώρες εδώ κρυμμένος. σσσσσσ. δε πρόκειται να με δεις, έχεις φλιπάρει -παπάκια κράνη και ξαπλώστρες. ψάχνεις ψάχνεις ψάχνεις. είστε δίπλα δίπλα αυτή τη πρασκευή. ο ένας ήρεμος ο άλλος όχι. [χάου χαου χαου χαου] εξαφανίσου απο μπροστά μου. τώρα τώρα τώρα, αδαή

29.3.06

τουιλτ όπως τώρα

άνισο. αν έλθεις θα το δεις. ώρες παραπολλές. με ζήλεψε, τα πιο εύπλαστα μαλλιά ανατολικά στην πόλη. έλα να τα πιάσεις, και το μακεδονίτικο στόμα. ποτέ δε θα υπάρξουνε αυτοί -ψάχνοντας το ξί.

26.3.06

you are funny, μπρόυ

με το φώς ήρεμα περιμένω. ήρεμα καλοκαίρι.
όσο περνάει η ώρα το πρόσωπο αλλάζει, είναι και αυτή η ταχύτητα που λέω πως μπορεί και να με τρελάνει -αναρωτιέμαι αν εσύ τη γλίτωσες.
ο τύπος ρήματος που φανερώνει το υποκείμενο./ ακόμα δε το χω βρεί
-ακόμα δεν μπορώ να κοιτάξω για πολύ ώρα. σα να το κατάλαβα πως αν κοιτάξω για τόσο παραπάνω θα.
σμέτρησα, ας δούμε πως είναι και η ισλανδία

23.3.06

τι στιγμή που πιστέψαμε

18.3.06

άγρια άλογα they die

έρποντας γυρίσαμε τον χρόνο, την εποχή της άνοιξης. κάτι έπρεπε να φοβηθώ και δεν. ο γύρος του κόσμου. πότε μου δε προστάτεψα κανέναν, το πρόσωπό σου γέμισε γραμμές και γω κέρδισα μια φαρδιά πέτρα κρυμμένη πίσω απ το μέτωπο. η μεγάλη έξοδος, οι μεγάλες πόρτες -πρέπει να καθίσω. τις ξες τις χαραμάδες, και τα κλειστά μάτια πίσω απ αυτές. έκλαψα μόνο για μένα. στο τέλος φοβάμαι τα πάντα. μένει να κάνω αυτό που θέλω να λέω.

13.3.06

άντρας ήρθε στις τουαλέτες να πάρει αυτό που αργότερα θα θελήσει πως του ανήκει, μαυτήν την υποψία. κάπου πάνω του νιώθεις χτυπημένος. πουτάνα σε δέκα λεπτά συγνώμη για τα τόσα χύσια, όλα τα παράθυρα κλειστά, συνήθως και τα στόρια, όπως κάθε μέρα ανοίγουν για λίγο έτσι και τώρα άνοιξαν τόσο αλλά χωρίς τσιγάρο. είναι δύσκολο γιατί δεν ξες πόσο θα κρατήσει και τελευταία δε κρατάει πολύ ή συμβαίνει σπάνια. πίσω στον άντρα τώρα και στο κεφάλι που φουσκώνει. βρέχει έξω. μπορεί να κρατήσει και για πάντα

12.3.06

cum &piss

έγκλειστος. εκατομμύρια λίρες χειροκροτάν. μένα και σένα. -κάπως έτσι

6.3.06

το μόνο

κάτω από ένα σχοινί ήμουν. μη σε νοιάζει, τα είδα όλα. σάββατο βράδυ στην εγνατίας σε κράτησα στο χέρι μου και μάλλον ήρθες. εγώ κυρίως. απ το σχοινί εκείνο που είχα πέσει. μάλλον και συ. μετακινηθήκαμε κοντά 2μέτρα, απ το τραπέζι μέχρι την πλάτη του καναπέ. σόλη την απόσταση απέχουμε ακριβώς 2εκατοστά. είναι ηισορροπία. είναι ένα συγκεκριμένο ποσό ευτυχίας που μπορώ να αντέξω. μετά νομίζω θα ξεράσω.

με σβηστά τα φώτα της κουζίνας βρέθηκα σε ένα σπίτι μπλε και δροσερό γυμνόστηθος, λίγο έξω απ όλες τις πόλεις που χω βρεθεί. ήταν κοντά στις γραμμές του τρένου, ήταν καλοκαίρι και παραθαλάσσιο θέρετρο. τη θυμάσαι και συ αυτή την ανάμνηση. θυμάμαι να μπαίνεις με δυσκολία. έχει να κάνει με σχήματα. και με σώματα και με αποστάσεις -αλλά κυρίως σχήματα. ας πούμε χέρια που στέκονται ακριβώς στις γραμμές τους. αυτό που λαχταρά, και παραπάνω. θα μαζέψω τα πράματα μου /θα γεμίσω το στόμα μου ψωμί /θα το ξεβγάλω πάντα με 2 σουρωτές /θα ψάξω μόνο εκείνο το μέρος που έχει πάλι ησυχία.

ξέρεις, αυτό

3.3.06

23.2.06

tender, oh not

21.2.06

makes me soft

κάτι συμβαίνει, κάτι με τους σταυρούς και όσους φτύνουν

15.2.06

μπαίνοντας μέσα / γαμήσι

αυτά τα χέρια. αυτά, είναι χέρια. ισοπαχή. καστανά ή άσπρα. νύχια άσπρα μετά από ροζ, τσιγάρο και να, ξέρω τι έχει μετά, φαίνεται στα μάτια και το στήθος. είναι λίγο σα θάνατος. γαμώτο είναι θάνατος είναι ο λόγος που όλο πας να κλάψεις και όσος ήλιος, όσο γέλια και μικρά χαμόγελα στην άκρη, το μελάνιασμα απ τα χέρια δε θα φύγει έτσι

11.2.06

am

έι, αγόρι μοντέλο / με μεγάλα και στρογγυλά νύχια. πριν χρόνια με κέρασες ένα βράδυ στο πατρικό σου. είμαι εδώ και γειά σου, σαγαπάω. σκαρφαλώνω 8 ορόφους απ το στενό διάδρομο αλλά έχω το νου μου στα καλώδια, πίνω τον καφέ με γάλα όταν δε μου βρίσκουν μπρίκι, περπατάω ακόμα ώρες και τη σωστή στιγμή θα κλέψω τη θέση σου στο σούπερ

9.2.06

here goes my joy

είμαι εσύ / σπίλερ / όταν σταματάς να με χτυπάς σπάνια, έρχομαι να σε μαζέψω απ τις βρεμένες ταράτσες. απύρετος

1.2.06

σόλο γκιτάρα

ο soggy και ο droughty / τα φτηνά μου κόλπα / οι sonic youth / αυτά που βλέπω όταν κοιμάμαι / η γιορτή που δεν υπάρχω / η μία φορά που ήπια για να ξεφύγω / ήμουν, ήμουν, είμαι / ενεργός μαζοχισμός / τότε / και τώρα / γεια

29.1.06

oh! a tale

your little new suit is quite inadequate for this rainy weather today but tomorrow the sun will shine and your suit will be perfect

χτύπημα πόρτας. δύο φορές επί δύο. 4 το πρωί ακίνητος και δε τολμώ ναπλώσω χέρι στο ριγουάιντ. εδώ υπάρχουν το λιγότερο τρία μπάνια. αυτός είναι ο πούτσος μου ανάμεσα στα πόδια. θα μάθω, που θα πάει. σα να θυμήθηκα, εγώ σε χω φωνάξει. για λίγο δεν ήξερα που να σε βάλω. κάθισες στα πόδια σου δίπλα απ' το κρεβάτι και μετά ήρθες στο πλάι. αποφάσισα πως δε θα πείραζε ό,τι και να κανες και αυτό ήταν όλο, cried the queer flower

27.1.06

μορνινφακ

23.1.06

fotografia-photograph

ηχεία κινούμενα, βιολιά, σπασμένα τρανζιστοράκια. ρουφάω ένα κομμάτι μηλόπιτα. είμαι γρήγορος. κάνω το γύρο της πόλης ντε τε και μόλις ξεφύγω τόσο λίγο λέω τώρα θα κλάψω, επιτέλους - αλλά δε κάνει τίποτα. χιονίζει κιόλας. επιτέλους

18.1.06

πιο πολύ από καινούργιο,

μέσα στο λεωφορείο κρατάω το κεφάλι ακίνητο, τίποτα δε μου τραβάει την προσοχή. περιμένω να με απορροφήσουν τα πράματα και κάπως να χαθώ. τέσσερις γουλιές κονιάκ με δυσκολεύουν

16.1.06

βγαίνω τώρα, ίσως σε λίγο

μικρά πράματα. η ουρά της τέντας κινείται απ' τον αέρα. το φως πόδι έντομο έχει μια μόνο σκιά, το σώμα μου καθαρό και κρύο σε σημεία. κοκορεύομαι σε κάθε τι που μπαίνει μεσ το στόμα πως δεν πειράζω την ησυχία. θυμάμαι που ήμουν 10 χρονών και κατάφερνα να τακούω όλα τόσο δυνατά -δε ρώτησα ποτέ κανέναν γιαυτό, όπως και η μαριάννα.

15.1.06

halashike halashike

πολλά κεφάλια και μόνο κομμένα μαλλιά / πώς να τα ξεχωρίσεις: / βγαλμένα φρύδια και λάθος τρίχες, κρύο με κάθε κάτι
αυτό ήτανε / μένα τύμπανο τινάχτηκα, έφυγα απ' την ανθέων / εκεί ήμουν και χτες
κάποια ζευγάρια κάλτσες χοντρά και κάπως φαρδιά και κρύβουν αυτό το πόδι, απ' αυτό τινάζομαι
έμαθα και να μετράω
ένα απ αυτά τα χρωματιστά πιάσε μου που δε με πήγες ποτέ, μαρέσουν που κουνιούνται και είναι όμορφα

7.1.06

ό,τι είναι λίγο την εκνευρίζει

όπως θα περίμενε κανείς η κουζίνα είναι άδεια. τι φαντάστηκες; διεκπεραιωτικά. τινάζω τη μπλούζα μου. βρέχω τα χέρια και τη διώχνω από πάνω μου -γυναίκα, δε λέει να ξημερώσει τώρα. τι κρίμα.. λέω να φύγω. θα ήθελα να πότιζα τα λουλούδια πριν. αλλά δεν έχει., δε γαμιέται

6.1.06

ξύρισέ με

βρες τη λεπίδα του παππού. ψάξε, δε μπορεί να χάθηκε -αλλιώς ρώτα τους. ξυράφια έχω ένα δυο στο τρίτο συρτάρι, κάτω απ το χάρακα και κάτι χαρτιά εκτυπωτή. φέρτα εδώ. και μείνε μαζί μου -μένει τώρα να στήσεις σωστά τον καθρέφτη- αυτά θα αρκούν, να μπορώ να σε κοιτάζω χωρίς να σε βλέπω αλλά και να ζήσω για κάθε έναν.
(σαν ένα λάθος περνάω δρόμους απέναντι -κόκαλα είναι και σπάνουν. το μόνο δικό μου αυτή η εικόνα και τούτα μου τα βήματα. χειροκρότημα, παρακαλώ)

5.1.06

αι λιβ φορ γιου

είσαι. circles, βλαμμένε κάηκες_εγώ ποτέ / πάντα θα γυρνάω
οπότε; οπότε τι; όποτε αίμα στη μικρή γραμμή από δέρμα που ξέρεις τόσο, που χεις φωτογραφήσει. μπορώ να πάρω τα λιωμένα φρούτα σου και να σε φροντίσω. κάθε απόγεμα 5-7, μόλις που θα ξυπνάς. να σε θρέψω μέσα μου.
βρες μια ταινία με πιάνο μέσα όσο για να σε πνίξω

4.1.06

i fuck einstein

όποτε βρέχει / καμιά φορά τα πρωινά .παίρνω ταμάξι. στη διαδρομή ανοίγω δύο κουμπιά με το δεξί, ακουμπάω στο γκρι ύφασμα - ταχύτητα σταθερή. παρκάρω πίσω απ το μέγαρο. φοράω τη ζώνη μου [δεμένος]. είναι οι μέρες που ενώνω το πλακόστρωτο με τη θάλασσα και ακούω όπερες δυνατά. σταγόνες νερό μου πιτσιλάνε το πρόσωπο. τραβάω μαλακία. δεξιά, αριστερά - όλα κρυστάλλινα, μόνο το κοτλέ με συγκρατεί.