18.10.06

ένα απ αυτά τα βράδια θα πέσω με σπασμένα τα χέρια πάνω σε άλλα χέρια που δε θα ξέρουν τι να κάνουν μαζί μου κ έτσι θα με διπλώσουν τσαλακώσουν κ τοποθετήσουν σ ένα άλλο κουτί ξύλινο κ σχεδόν ορθογωνικό αλλά κ σ αυτό δε θα ταιριάξω κ έτσι θα τσαλακώσει κ διπλώσει κ αυτό
τα φύλλα κιτρινίζουν και μάλλον σε λίγο πέφτουν αλλά εμένα δε μπορούν να με ακουμπήσουν, φέτο σα να μην είναι δικά μου. δικιά μου μόνο αυτή η φράση για το λόγο και αν θα μπορούσε να ναι δικός μου

16.10.06

Λαντ οφ δε λιβιν /7ουρναλ

είμαι ερωτευμένος με τη μπαργούμαν
η μπαργούμαν μου είν ωραία
η μπαργούμαν μου έχει περίεργο κώλο
η μπαργούμαν καμπουριάζει και πετάει το λαιμό
η μπαργούμαν μου έχει σικέ κόψιμο στον δείκτη κ το πιο όμορφο κεφάλι που κουνάει σα ζώο
ας τη λέμε αυτή.
αυτή έχει δύο πλαγιαστά μάτια

γιαυτή έγραψα ένα κομμάτι των ινκογκνιτο ή μπραν νιου χέβιζ, το παιξε και το ράδιο

μέρος δεύτερο τα 3 γάμα


ο πούτσος του γιάννη δε σηκώνετε και μένα τα πόδια μου κουρασμένα, φεύγω

γάμα δύο γάμα χι και η ηρώ. Ο Γάμα Χί θα πρέπει να διαπεράσει τη Γη, ίσως κ η Ηρώ μαζί του, γιατί τέτοιοι είναι, λέει. εγώ θυμήθηκα που έκανα χειραψία και ποιο χέρι είναι το πιο ζεστό, επίσης έγνεψα γεια με το άλλο στην ηρώ

ΧΙ ΝΙ ΒΙ ΝΙ ΒΙΤΑ ΧΙ

γάμα τρία και τελείες πρι κρυώσω.
εγώ ξέρω από χέρια, Σε μια άλλη ζώνη σου κάνω τον ακροβάτη και γελάμε μαζί σε κύμα, σε αυτήν ίσα προλαβαίνω να μη πέσω κ αναπηδάω να με σώσω όπως όταν κλείνω το τάπερ τζατζίκι

μέρος τέλος /τέλος
εδώ που έχω διαστρεβλώσει τα πάντα 1mp3

15.10.06

άγρια πράματα και σιντριβάνι









όλοι μας σχεδόν εδώ αγράμματοι μα αυτό δεν εμποδίζει

10.10.06

hence, The Future

7.10.06

δεν τραβάω κόλλημα, βλαμμένε
χτίζω σπίτια

(και χέρια σε απόσταση 18 εκατοστά και γάμα μου το συμπάθιο και πους απς σε παγκάκια και πως το πες το τελευταίο; πικραμένος; αυτό)

και όπως ακούω, άτλας! στα χέρια των 18cm κρεμασμένα από ελιά στις πέντε το πρωί τεντωμένος επιτέλους δείχνω σε όλους εσάς άσπρο το βρακί μου και φθαρτό πές μου, είμαι τόσο όμορφος; τόσο αδύνατος; -ασθενοφόρο

όλα αυτά, σπίτια

6.10.06

3.10.06

ο ήχος τρέχει και τώρα και πάλι, παύει και ξεκινάει από άλλο σημείο πάλι, η εικόνα δε παγώνει ποτέ και πάλι, σωπάνει και έτσι κοιτάμε, καλύτερα αλλά αυτό εδώ μπροστά δεν είναι το καινούργιο είναι ό,τι θα παραμείνει όσο νά
τα χέρια μου είναι σκόρδασκόρδα τα χέρια μου τώρα σκόρδαμόνο σκόρδα τα χέρια μου επιτέλους σκόρδα, τα χέρια μου είναι σκόρδα σκόρδασκόρδα, μα το δέρμα θυμάται

1.10.06

give me people

give me shelter