i may be silent but I hear bombs fall

(καμιά φορά είναι βράδυ και μου ρχεται να πω καληνύχτα)

Προχτές βράδυ έμεινα σπίτι. Προχτές το βράδυ είδα στον ύπνο μου πως πηδιόμουν με τον πρώην και πρώτο μου μεγάλο και ποτέ πραγματοποιήσιμο έρωτα. Έτσι ξαφνικά απ’ το πουθενά. Εγώ με τα πόδια ψηλά και αυτός από πάνω μου. Ισχνός, κοκαλιάρης και λίγο γυμνασμένος όπως θα τον φανταζόμουν – όπως θα πρεπε να ναι ταγόρια που ερωτεύομαι ή μάλλον καλύτερα όπως ο πρωταγωνιστής στην ταινία του Αράκι που μόλις είχα δει. Με πούτσο τυπικό και κάπως χοντρό, με κόκκινο προφυλακτικό. Βρίσκω τα προφυλακτικά με χρώματα κι αρώματα γελοία, μόνο τα έξτρα large έχουν νόημα. Τα κόκαλα του πάνω μου ικανά να με κόψουνε. Περίεργο σώμα. Δε νομίζω πως πήγα πότε με τέτοιο σώμα και πάντα πίστευα πως με τέτοιο σώμα θα πρεπε να καταλήξω. Μου πε λόγια αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ

Αυτές τις μέρες μαρέσει νακούω stina nordenstam.

κάπου θα το διάβασα και γω_

Fragment. (consider revising)

Κάνει κρύο. Παράβλεψη όλων. Μένω ξύπνιος. Με δύο φωτογραφίες απ’ το μηχάνημα μπροστά μου. Με δυο τρεις ανθρώπους που έμειναν να περιμένουν. Στην οθόνη μου κολλάνε τα πάντα, -δε χρειάζομαι σκάνερ. Μια περίεργη επαναλαμβανόμενη κυκλική μελωδία θα γυρνάει μες-το κεφάλι μου μέχρι το πρωί. Ήρθα μέχρις εδώ για να σφίγγω τα χείλη και να κρύβομαι ο μισός πίσω από ένα άλλο κεφάλι αλλά με τα μαλλιά μου να πετάνε προδίδομαι. Θα γράψω και άλλα τίποτα να γεμίσει η σελίδα. Θα ακούσω πως με συζητάνε -xa. Θα ακούσω μ α λ α κ ί ε ς. Θα γλύψω κώλους. Θα πω μαλακίες. Μια μέρα θα γυρίσει και θα με κοιτάξει απορημένος και δε θα με κοιτάξει ποτέ ξανά και δε θα καταλάβουμε ποτέ τι υπήρξαμε. Και το πρόσωπο του θα αλλάξει και το πρόσωπό μου θα αλλάξει. Αυτή η μελωδία θα συνεχίσει να παίζει ως το πρωί, και ας με ενοχλεί ήδη. Θα κοιμηθώ και μπορεί το βράδυ που θα κοιμάμαι να δω εφιάλτες. Και μπορεί το πρωί που θα ξυπνήσω να τους θυμάμαι ακόμα. Και θα ναι όλα ξένα και ακατανόητα όπως ακριβώς είναι και τώρα. Και ας είναι όλα λάθος.

αυτό είναι προσωπικό

Beyond this madness υπάρχει κάτι άλλο. Το αγόρι που προκαλεί εγκεφαλικά φόρεσε ένα δεξί ακουστικό και άκουσε ισπανόφωνη bossa nova την ώρα που ανέτειλε ο ήλιος. Κραυγές από μέσα φορτηγά από έξω λατινική Αμερική στο κεφάλι μου.
-Ευχαριστώ όσους μου πουν κάτι έξω απ’ αυτό το κεφάλι. Οι λέξεις μου είναι αργές και έξω έχει πια φως. Με ένα υγιές καθάρισμα λαιμού μπορώ να πέσω και πάλι για ύπνο.
Καλημέρα σου.

So tightly together.

Ρίξε μια ματιά εδώ γύρω. Κοίτα αυτά τα δωμάτια. Επαρκώς γεμάτα -από χρόνια τώρα. Το σπίτι το λούζει ο ήλιος, τα μισά δωμάτια το πρωί, τα άλλα μισά το απόγεμα. –Εκτός απ’ το γωνιακό. Αυτό ξέφυγε.
Κοίτα όμως τα άλλα, τα έπιπλα καρφωμένα σχεδόν στο πάτωμα. Ακίνητα οικεία –σχεδόν αγάλματα. Κάθε προσπάθεια μετακίνησης μοιάζει αδύνατη. Σκόνη που μαζεύεται και συλλέγετε κάθε τόσο. Απλά συντήρηση.
Μούχλα και θάνατος. Ο σάπιος γιος, από πάντα χαμένος και η έρημη μάνα, κυνηγημένη.

Ένα τραγούδι για να τρέξεις.
-Φωσφορίζει η ενέργεια.

Μαλλιάς

Είμαι ένας κοιλαράς 30άρης με ίσιο κοκκινισμένο –μάλλον μελιτζανί μαλλί μέχρι τη μέση. Χωρίστρα στη μέση. Περπατούσα ένα δρόμο στη γειτονία μου. Ελαφρό αεράκι. Τρίχες στο πρόσωπό μου. Θέλω να τις διώξω, τις μισές αριστερά τις μισές δεξιά. Φοβάμαι αν τις τραβήξω πως θα φύγουν. Τις σπρώχνω με τις παλάμες. Ο αέρας είναι ευνοϊκός. Δε με ενοχλούν πια.
Περνάω από μπροστά μου. Επιβραδύνω βήμα. Θέλω να του δώσω χρόνο να προλάβει να με δει -το σώμα του / το σώμα μου. Εγώ δε γυρνάω να τον δω. Δεν ξέρω τι είδα.
Γυρνάω σπίτι. Τα μακριά του μαλλιά βαραίνουν πάνω στο κεφάλι μου.

Cause there is no greater gift than the gift of music your Majesty

Sit up straight and be quite. Sit down son..
Sit up straight in your sit and I do not
want any more talking, any more moving
about.. At all. Absolutely still and absolutely
quite. Look up here. Look up here!!! Let me
have your undivided attention. Nobody talk.
Nobody move. Absolutely nobody will be
around. Alright, put your hands down, eyes closed.
Close your eyes. Eyes closed. Come on! Right now.
Come on.. Nobody moving. Nobody talking.
Absolutely still…

πώς μπορείς και το κάνεις αυτό;

Άκουσα να λένε πως δε θα την παλέψω. Έτσι ακριβώς. Ο σίγμα δέ θα την παλέψει. Και δεν μπορούσα να ακούσω άλλο. Και έκλεισα το τηλέφωνο.

Το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα να σε βάλω να ακούσεις alejandra & aeron –να ένα κομμάτι, να και άλλο -το logrono, για όσο προλαβαίνεις.

i feel like a child

Some people come famous. Φήμη. 2-3 πράματα. Ένας 24άρης που ξέρω άνοιξε το μαλλί του και βγήκε στην TV. Με βλέμμα που σκοτώνει στα 20 μέτρα. I love TV. Κάποιοι άλλοι γράφουν γράφουν. Γράφουν εδώ, γράφουν εκεί. Δε με νοιάζει. Κάποιοι βαριούνται ναπαντήσουν. Είναι εντάξει. Και γω δεν ξέρω που μένω, -αλλά δεν πειράζει, θα το βρω.
Ξέρω πως είμαι καθυστερημένος = I know I am late
I feel like a child
Όσο προσπαθούμε να καταλάβουμε είναι καλά. Με μια φανέλα, σαγιονάρες και ένα τζιν γιατί χειμωνιάζει.
Θα κάνω είδωλό μου τον ξανθό 24άρη με τα σκούρα μάτια.
Μπροστά στην TV. Στο δρόμο, και όπου αλλού βγάλει. Αφίσες σε εκθέσεις.
Καλό φθινόπωρο.
I feel just like a child
Και όταν δεν θα μαι καλά σφίγγω το πράσινο λεμόνι μου και ρουφάω τη μυρωδιά του. Για όσο κρατηθώ και δεν το κόψω να δω τι έχει μέσα.