,σα να μαι 16 ξανά.
Μέρες ανεξήγητου ενθουσιασμού. Όλα είναι και πάλι δυνατά.
->Publish Post.
31.5.05
29.5.05
Μια Μέρα.
Όταν είναι Κυριακή πρωί και τα ηχεία είναι στραμμένα έξω στον ουρανό και σκούζουν. Το κορίτσι και η σκύλα της δεν αγοράζουν τη δεύτερη εφημερίδα. Κομβόι. Ο καφές κρυώνει πάνω στην κουπαστή. Ο αέρας χτύπα στο κεφάλι, τα υγρά ακόμα ζεστά και ο καπνός ξερός. Γρίτς ίίίίί ντρούν ντρούν –φωνές.
Rock ‘n roll. Κανείς δεν είναι εκεί έξω. Ησυχία. Έρημος. Ζωντανός.
Rock ‘n roll. Κανείς δεν είναι εκεί έξω. Ησυχία. Έρημος. Ζωντανός.
26.5.05
εμπειρίες.
είσαι καλά όταν βρεις ένα σώμα να τ' αντέχεις όλο. απ’ τις φτέρνες με μια στάση στον κώλο, την πλάτη, μέχρι τ' αυτιά –αλλά τα αυτιά είναι πάντα εύκολη υπόθεση, σχεδόν.
13.5.05
WHEN EVERYTHING ELSE HAS FAILED
We go round and round in the same circle trying to find out what. There is no chance of running into the same people more than twice, we keep hoping. Έχοντας τίποτα, περιμένοντας κάτι. Ελλειπτικά μηνύματα, οι λέξείς παύουν να χουν νόημα, είναι απλά λέξεις λέξεις λέξεις. Πίστη σε τίποτα –χαμένος. Σικέ άγχος. Όλο το απόγεμα έπαιζε στο repeat ένα κομμάτι με μια που περίμενε και περίμενε και θα περίμενε. Το άκουγα από το μέσα δωμάτιο και ήθελα να με πάρει ο ύπνος με αυτό αλλά δε με πήρε. Σιχαίνομαι να περιμένω –λέμε τώρα. Σιχαίνομαι τις μεγάλες κουβέντες –λέμε τώρα. Καμία αξία δεν έχουν όλα αυτά. Είναι που θελα να χω μια εικόνα και δε τα κατάφερα. The world is silent in your head.
10.5.05
άτιτλο #1
Θα γυρίσω όλα τα καφέ και τα πάρκα της πόλης μόνος μου. Σύντομα θα με μάθουν οι εργαζόμενοι, οι θαμώνες, τα πρεζάκια, οι τρελοί -δε θα γίνω ποτέ ένας απ’ αυτούς αλλά θα ‘μαι εκεί κάνοντας τίποτα.
Μια ταινία δίχως τέλος.
Κοιτάζω αριστερά μου –χνούδι από τις λεύκες έρχεται κατά πάνω μου– κάποιος με λυπήθηκε, ας σηκωθώ.
Μια ταινία δίχως τέλος.
Κοιτάζω αριστερά μου –χνούδι από τις λεύκες έρχεται κατά πάνω μου– κάποιος με λυπήθηκε, ας σηκωθώ.
6.5.05
δύο τελείες
δε θέλω να ξεχνάω, γράφω για να μην ξεχάσω –εδώ βρίσκομαι για να μη χρειαστεί να τα θυμάμαι όλα μόνος μου.
Υ.Γ.1 Ο Γιάννης που του θύμιζα πράματα που είχε ζήσει – γράψει.
Υ.Γ.2 Coming soon καμία εικόνα να ξελαμπικάρουμε.
ΑΠΟΡΙΑ: Είναι δυνατόν κάποιος που αγγίζει και αγγίζεται να κουβαλά τόση απογοήτευση;
Υ.Γ.1 Ο Γιάννης που του θύμιζα πράματα που είχε ζήσει – γράψει.
Υ.Γ.2 Coming soon καμία εικόνα να ξελαμπικάρουμε.
ΑΠΟΡΙΑ: Είναι δυνατόν κάποιος που αγγίζει και αγγίζεται να κουβαλά τόση απογοήτευση;
Subscribe to:
Posts (Atom)
