Θα γυρίσω όλα τα καφέ και τα πάρκα της πόλης μόνος μου. Σύντομα θα με μάθουν οι εργαζόμενοι, οι θαμώνες, τα πρεζάκια, οι τρελοί -δε θα γίνω ποτέ ένας απ’ αυτούς αλλά θα ‘μαι εκεί κάνοντας τίποτα.
Μια ταινία δίχως τέλος.
Κοιτάζω αριστερά μου –χνούδι από τις λεύκες έρχεται κατά πάνω μου– κάποιος με λυπήθηκε, ας σηκωθώ.
No comments:
Post a Comment