_

έζησα σένα μέρος που ό,τι έβλεπα απ' έξω το λέγαν νέα υόρκη, το δικό μου το μέρος ήταν μικρό σα κάστρο, φίλοι μου λεγαν πως προσεύχονται. τα σάββατα το βράδυ φεύγαμε νωρίς απ' τη δουλειά. σένα σπίτι έξω στην ταράτσα έπεφτα στα γόνατα και φτανα μέχρι το τοίχακι, εκεί μου χαν φυλάξει ένα ζευγάρι κιάλια, τα τελευταία του κόσμου -θυμάσαι, τα κιάλια βλέπουν και τη νύχτα, μακριά και χαμηλά

δε σου προσεύχομαι απλά κοιτάζω