20.5.06
ο ήλιος που κτυπάει τις πατούσες μου μη λέμε τα ίδια, αυτός μπορεί να με σκοτώσει. κάπου αλλού· είναι γραμμένο, εκείνο οσωστό απόγεμα χωρίς εξηγήσεις, γιαυτό και αρκετό που κοντοστέκεται πίσω από τα δέντρα με τα πυκνά φύλλα ,αφού είναι άνοιξη πάντα και τα φύλλα πυκνά που δε μπορώ να δω αλλά και δε χρειάζεται, γιατί είναι μία φορά που ξέρω, και γνέφει, σε μένα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
▼
2006
(113)
-
▼
05
(12)
- φωταποτύπωση
- δε κοιμάμαι καλά. στον ύπνο μου είδα ένα κρεβάτι η...
- το απόγεμα πέταξα μέσα από ένα σπασμένο τζάμι
- τώρα μάλιστα, τώρα είμαστε δίκαιοι. σου κανα δώρο ...
- η αρχή, του κρυφού, διαλόγου
- και όταν σκάει. όταν σκάει ωραία. ιστορία γλυκιά μ...
- ο ήλιος που κτυπάει τις πατούσες μου μη λέμε τα ίδ...
- μου αρέσει γιατί έχει μια κλεμμένη μελωδία, ένα σα...
- this is not my island, μία κίνηση
- όταν πέφτουνε λεύκες
- πολεμήσαμε αρκετά, μάλλον δεν αγαπάω όσο καταλαβαί...
-
▼
05
(12)
No comments:
Post a Comment