30.5.06
πολεμήσαμε αρκετά, μάλλον δεν αγαπάω όσο καταλαβαίνω, ίσως τυχερός. η μουσική συνήθως ρουφάει ό,τι αισθάνομαι, έτσι η κοπέλα fanta κάνει μια άγνωστη ευχή και έτσι συνέχισα. πιά απόψε δε φοβάμαι μπάτσους ούτε αμάξια, ούτε καν αυτό με τη φωτογραφία της γιαγιάς, μεγάλη, στη θέση του συνοδηγού. απόψε δε κοιτάω ανθρώπους και θα προτιμούσα ούτε αυτοί, σένα σημείο που δε φτάνει η θάλασσα, τώρα καλοκαίρι τη νύχτα που ζεσταίνονται οι πέτρες και γώ μυρίζω λουκουμά
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
▼
2006
(113)
-
▼
05
(12)
- φωταποτύπωση
- δε κοιμάμαι καλά. στον ύπνο μου είδα ένα κρεβάτι η...
- το απόγεμα πέταξα μέσα από ένα σπασμένο τζάμι
- τώρα μάλιστα, τώρα είμαστε δίκαιοι. σου κανα δώρο ...
- η αρχή, του κρυφού, διαλόγου
- και όταν σκάει. όταν σκάει ωραία. ιστορία γλυκιά μ...
- ο ήλιος που κτυπάει τις πατούσες μου μη λέμε τα ίδ...
- μου αρέσει γιατί έχει μια κλεμμένη μελωδία, ένα σα...
- this is not my island, μία κίνηση
- όταν πέφτουνε λεύκες
- πολεμήσαμε αρκετά, μάλλον δεν αγαπάω όσο καταλαβαί...
-
▼
05
(12)
2 comments:
Αγαπήσαμε αρκετά, μάλλον δεν καταλαβαίνω όσο πολεμάω.
:-)
τυχεράκηδες :]]
Post a Comment