30.5.06

πολεμήσαμε αρκετά, μάλλον δεν αγαπάω όσο καταλαβαίνω, ίσως τυχερός. η μουσική συνήθως ρουφάει ό,τι αισθάνομαι, έτσι η κοπέλα fanta κάνει μια άγνωστη ευχή και έτσι συνέχισα. πιά απόψε δε φοβάμαι μπάτσους ούτε αμάξια, ούτε καν αυτό με τη φωτογραφία της γιαγιάς, μεγάλη, στη θέση του συνοδηγού. απόψε δε κοιτάω ανθρώπους και θα προτιμούσα ούτε αυτοί, σένα σημείο που δε φτάνει η θάλασσα, τώρα καλοκαίρι τη νύχτα που ζεσταίνονται οι πέτρες και γώ μυρίζω λουκουμά

2 comments:

me said...

Αγαπήσαμε αρκετά, μάλλον δεν καταλαβαίνω όσο πολεμάω.
:-)

a_live said...

τυχεράκηδες :]]