βγαίνω τώρα, ίσως σε λίγο

μικρά πράματα. η ουρά της τέντας κινείται απ' τον αέρα. το φως πόδι έντομο έχει μια μόνο σκιά, το σώμα μου καθαρό και κρύο σε σημεία. κοκορεύομαι σε κάθε τι που μπαίνει μεσ το στόμα πως δεν πειράζω την ησυχία. θυμάμαι που ήμουν 10 χρονών και κατάφερνα να τακούω όλα τόσο δυνατά -δε ρώτησα ποτέ κανέναν γιαυτό, όπως και η μαριάννα.