4.8.06
είμαστε εδώ στραπατσαρισμένοι / παραμορφωμένα πρόσωπα, εδώ όμως αλλιώς, πάντα ανέκφραστοι. μια ώρα με ταμάξι ή 6 με το τρένο. απόψε που μπορώ κλαίω προκαταβολικά γιατί αύριο δε θα τα καταφέρω -κάποιος έρχεται πάει και φεύγει. ευτυχώς κανείς δε κρατάει λογαριασμό στις υποσχέσεις μου ,οι υποσχέσεις μου έχουν χρονικό περιθώριο, στο υπόσχομαι-
You Can't Moan, Can You?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment