_

ευτυχής, μου χει μείνει, ένα τόσο δα κομμάτι. μια ασημένια αλυσίδα δένει μένα μικρό καρφί στο χέρι. δύο βράδια με ένα απ αυτά απόγεμα. ο πρώτος άνθρωπος που δε μιλάει τόσο, τον άφησα και ύστερα μάφησε, λίγο μετά το τραπεζάκι, κάτω απ το παράθυρο ακίνητοι και χοντρά πόδια ή αδυναμία. στο μηχανάκι δεν έχω αρκετά, απλά αυτή η ώρα, εποχή για ρούχα. ντρέπομαι ξυπόλητος σε άσπρο πάτωμα νομίζω, μεγάλα πόδια κάπου ψηλά στην πόλη. είναι μια φράση αλήθεια