την ιστορία με το Α κ το Ω δε σας την έχω πει ακόμα

μόλις πέρασε από δω μπροστά αυτή η αδερφή η ψηλή που χαιρετάει με το χέρι ψηλά κ ξεκαλοκαιριάζει κ αυτή μάλλον εδώ. αυτές τις μέρες κυκλοφορεί με το μηχανάκι της κ με τα πόδια έναν γερμανόφωνο απ' ότι άκουσα ή τουλάχιστον συνεννοούνται γερμανικά. αυτός έχει πολύ τατού κ με χρώματα στο ένα χέρι κ στην πλάτη μάλλον κάτω απο το φανελάκι. σήμερα που πέρασαν από εδώ μπροστά είδα πως πίσω στις γάμπες έχει στην αριστερή ένα Α κ στη δεξιά ένα Ω. είναι ένας που τον λέω φίλο μου κ αυτές τις μέρες τον έχω σκεφτεί συχνά γιατί βγαίνω έξω κ δε ξέρω σε τι άκυρα μαγαζιά πηγαίνω αλλά που κ που παίζει ένα συγκρότημα που πια μου τον θυμίζει πάντα κ όποτε ακούω κάνω πως του μιλάω κ όσοι είναι μαζί μου με ρωτάνε τι είπες κ λέω θυμήθηκα έναν φίλο κ θέλω πάλι να γυρίσω κ να κοιτάξω έξω ή κ να βρεθώ έξω γιατί τρίζει πάλι η ουρά μου. Ε κ αυτός έχει ακόμα ένα άλφα κ ένα ωμέγα νομίζω κάπου κάτω απ τη μασχάλη αλλά ξεχνάω το σημείο γιατί έχω να τον δω 1,5 χρόνο κ το τελευταίο μήνυμα που χω κρατημένο στο κινητό μου το πιο παλιό το νούμερο 40 είναι δικό του κ πάει από πέρσι το καλοκαίρι ένας χρόνος κοντά. ένα μεσημέρι λοιπόν πριν τόσο καιρο κάτσαμε μαζί στην τρύπα μας για τα φίδια κ κάναμε τσιγάρα κ όσο μαστουρώναμε μου τα πε όλα για την ιστορία αυτή κ το χει γράψει κ η ντόγια