7.7.08

άπλατα χαμόγελα / the band's a miaow

στη συνέχεια άρχισα να μιλάω ελληνικά κ ο richard antony αγγλικά
έγινα όλο κ πιο πολύ ο χάρης, ο χάρης γιατί μπάμπης δεν υπάρχει πια. αυτό που με τρόμαξε κανα δυό φορές κάποτε πριν 3 ή πριν 8 χρόνια είναι τώρα μπροστά μου αν κ οτιδήποτε τώρα είναι τόσο μακρυά από μένα, η πλάτη του μπάμπη που κοιμόμαστε μαζί ένα βράδυ κ σκουντάει, ναι όλα θεωρητικά είναι εδώ δίπλα μπροστά μου ή πλάι αλλά απέχουν 3 ή 5 χώρες από μένα ο καθένας τους οι φίλοι μου οι γκόμενοι η μάνα μου κ η γιαγιά. Με τον αδερφό μου μας χωρίζει μια θάλασσα κ 40 λεπτά ή 10 κ 35 μέρες δε ξέρω τη διαφορά. το λονδίνο δε ξέρω αν το βαριέμαι ή το θέλω ξανά κ είναι πρώτη φορά σ αυτή τη περίοδο απο φάσεις που όλα θα γίνουν χωρίς χρόνους αλλά με γεωγραφικά πλάτη κ αισθάνομαι ένα τρίξιμο στα μάτια κ την ουρά μου γιατί φοβάμαι όσα σου πα στην αρχή κ όταν θα ανοίξω το στόμα μου μπορώ να μιλήσω μόνο στη γλώσσα που ξέρω κ αυτό μόνο έχει κάποιο νόημα αν κ το λένε μία μεταφορά

κ εσύ τι κάνεις; να καπνίσω;

theo parrish

No comments: