πολεμήσαμε αρκετά, μάλλον δεν αγαπάω όσο καταλαβαίνω, ίσως τυχερός. η μουσική συνήθως ρουφάει ό,τι αισθάνομαι, έτσι η κοπέλα fanta κάνει μια άγνωστη ευχή και έτσι συνέχισα. πιά απόψε δε φοβάμαι μπάτσους ούτε αμάξια, ούτε καν αυτό με τη φωτογραφία της γιαγιάς, μεγάλη, στη θέση του συνοδηγού. απόψε δε κοιτάω ανθρώπους και θα προτιμούσα ούτε αυτοί, σένα σημείο που δε φτάνει η θάλασσα, τώρα καλοκαίρι τη νύχτα που ζεσταίνονται οι πέτρες και γώ μυρίζω λουκουμά

όταν πέφτουνε λεύκες

μου τη δίνει η διαστροφή όσων λένε ενέργεια σαν ήχος από πράμα που μετακινείται σε χώρο φσστ φφφστ γρήγορα εδώ εκεί πάντα ορατό όταν σταματάει και σε χώρο και αυτό ορατό πεπερασμένο αν και στην αρχή όχι

this is not my island, μία κίνηση

μου αρέσει γιατί έχει μια κλεμμένη μελωδία, ένα σα πιάνο, και ακόμα, όλα όσα πρέπει, τώρα, πάντα, είναι μια συγκρατημένη ηρεμία. εγώ στην ώρα μου αλλά νωρίτερα, πριν ώρα, μια ηλικιωμένη φωνή έχει πει· αχ αγόρι μου, η φωνή σου, και γω έχω πει, και τα λίγα χρόνια, αλλά η φωνή δεν είναι δικιά μου. είναι ένα άλλο όνομα, και τα χρόνια είναι λίγα, σα να μην είχε, ούτε υπάρχει, ποτέ, μα πάντα

ο ήλιος που κτυπάει τις πατούσες μου μη λέμε τα ίδια, αυτός μπορεί να με σκοτώσει. κάπου αλλού· είναι γραμμένο, εκείνο οσωστό απόγεμα χωρίς εξηγήσεις, γιαυτό και αρκετό που κοντοστέκεται πίσω από τα δέντρα με τα πυκνά φύλλα ,αφού είναι άνοιξη πάντα και τα φύλλα πυκνά που δε μπορώ να δω αλλά και δε χρειάζεται, γιατί είναι μία φορά που ξέρω, και γνέφει, σε μένα

και όταν σκάει. όταν σκάει ωραία. ιστορία γλυκιά μέλι. εγώ πεθαίνω έξω εγώ θυμωμένος εγώ πετάω απ το μπαλκόνι τώρα, τη στιγμή 19.37 που με χτυπάει ο ήλιος απ τα δεξιά. δεν ήθελα να μαι ούτε συγκεκριμένος ούτε αφηρημένος, ήθελα να καταλαβαίνω κ καλή νύχτα

η αρχή, του κρυφού, διαλόγου

άσπρο άσπρο άλογο· άσπρο μαύρο πράσινο, τασάκι

τώρα κάνω δεν κάνω πια τίποτα κιαυτό χτες αμήν κοσκινο εφυγα κολλησα προσγειώθηκα αχμυτά Αν ποτε ξανα έλασα μαυρος μαύρος σκύλος στάνντητα Ούρλμπρρ (προφέρεται με κρυφό ου). πρλουντούρ (λαϊκγουαϊζ) κ τσφφ σκάει

τώρα μάλιστα, τώρα είμαστε δίκαιοι. σου κανα δώρο ένα μάτι, ίσως κιάλλο. σα να το προσπαθώ μέρες τώρα αλλά αυτό δεν είν αλήθεια και το ξέρω. σευχαριστώ πάντως, έγινες και σύ ένας, άρα είμαστε δύο και σύ πραματικά εξαιρετικός. ένα να σου υχηθώ μόνο ,όταν το καταλάβεις να ναι και πάλι αργά- όπως αρμόζει. ας είναι

το απόγεμα πέταξα μέσα από ένα σπασμένο τζάμι

οι λεπτομέρειες είναι λάθος και λάθος και δε χρειάζονται πια. το θέμα είναι πως είμαι μικρός, τόσο μικρός που δεν ξέρω να διαβάζω ούτε καν παραμύθια αλλά κάπου άκουσα γιαυτά και τα πιστεύω. μικρός και με σκοτωμένη φαντασία που δεν μπορώ να ζήσω, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, έτσι; –το νου σου στο ρολόι

δε κοιμάμαι καλά. στον ύπνο μου είδα ένα κρεβάτι ημίδιπλο και άδειο.
ξύπνιος δε βλέπω ιδιαίτερα. έχω κ ένα σημείο στην πλάτη που με πονάει,
συνήθως σκέφτομαι αυτό

φωταποτύπωση

ότι πιο όμορφο μου χεις δείξει τελευταία είναι αυτή η φωτογραφία, τα χείλη όσο κόκκινα τα μπούτια μαλακά -μπράβο το κορίτσι μου- ξυρίστηκες σήμερα αλλά δεν έφτανα να σε ξυρίσω εγώ / θέλω να μουν εγώ εκεί. και θέλω να σε πηδήξω, ολόκληρη γεμάτη. εγώ εσύ, εγώ εγω. αφού τελειώσεις φύλαξε μου ένα χέρι και ταριστερό το στήθος που ταγαπάω από παλιά