_

μη μου κουνάς τη μασχάλη σου στη μούρη μου σα να ναι ο καλύτερος πούτσος
μια από τις τελεσίδικες φράσεις μου. ένα από τα αγόρια που ερωτεύτηκα μια στιγμή
τι είναι αξία; παρακαλώ, τι είναι αξία;
ένα απ το καθένα

σαμ ρεφρενσ ποιντσ:
μ.κ.: καλύτερα! πολλές φορές μπορείς να πεις ότι είναι καλύτερα γι' αυτούς που δεν βρίσκουν τίποτα: εργάζονται, τρώνε, πάνε στην ταβέρνα -πίνουν, και ερωτεύονται. είναι καλύτερα γι' αυτούς! αλλά για τον επικεφαλής του βίου δεν φτάνει.

ν.χ.γ.: άμα είμαι στενοχωρημένος θέλω να δω -μου αρκεί- ένα άνθος.
σ.τ.: το άνθος όμως δε μπορεί να ανταποδώσει το βλέμμα σας.
ν.χ.γ.: δυστυχώς όχι. το αντανακλώ όμως εγώ στον εαυτό μου.
σ.τ.: σαν τη μοναξιά που κοιτάζεται σ' έναν καθρέφτη..
ν.χ.γ.: σκέψου όμως ότι το να βλέπεις το βλέμμα σου μες στα μάτια των άλλων δημιουργεί μια φοβερήν εξάρτηση, ένα δέσιμο ολοκληρωτικό -κι αυτό είναι και το ωραίο άλλωστε.
....
είναι περίεργο ένστικτο όμως, ε; [το σεξουαλικό] που έχει σχέση και με το θάνατο: η ανάγκη της αναπαραγωγής πάντα μου θυμίζει εκείνο που είδα σ' ένα ντοκιμαντέρ με μια αράχνη, πελώρια, θηλυκιά. αυτή, όταν ήρθε ο καιρός της αναπαραγωγής, περίμενε τον αρσενικό που
ερχόταν από μακριά και ήταν τόσος δα, μικροσκοπικός. εκείνη τον τραβούσε, τον έθελγε, κι αυτός φοβότανε και ερχότανε λιγάκι και έπειτα ξανάφευγε, και ξαναρχότανε. και, τέλος, της κόλλησε και συνουσιάσθηκαν, κι εκείνη την ώρα του βάζει το δάχτυλο στο μυαλό κ τον τρώει. και στο τέλος πέφτει αυτός σαν ένα κομμάτι χαρτί άδειο, σαν ένα φύλλο νεκρό!.. είναι περίεργο αλλά ίσως είναι και σωστό, γιατί -πώς να το πω;- έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει και περίσσεψαν όσα έπρεπε να πεθάνουν.
σ.τ.: άδικο να περισσεύουν πάντα τα αρσενικά σώματα.
ν.χ.γ.: έτσι προχωράει η ζωή που κλείνεται στα σωθικά των γυναικών.. κι αυτό είναι μυστήριο: μυστήριο που καμιά γνώση δε θα φωτίσει ποτέ.

σ.τ.: εγώ ρωτώ για τη δική σας πίστη. εσείς σε τι πιστεύετε;
μ.κ.: εγώ πιστεύω στα μάτια σου!
σ.τ.: τα δικά μου;
μ.κ.: ναι, γιατί όχι!
σ.τ.: κι όταν φύγω, σε τι θα πιστεύετε;
μ.κ.: σ' αυτό που βλέπουν τα ματάκια σου, πριν γίνουν δακρυσμένα!

ν.γ.π.: να μη χαρίζεσαι στην οικογένεια ή σε ότι αγαπάς στενά. να διαλέγεις τη μοναξιά που θα σε μάθει να αγαπάς τον καθένα. να στηριχθείς στη μοναξιά, όπως η πόρνη ακουμπάει στον νταβατζή της, για να εξασφαλισθεί, επειδή δίδεται στους πάντες. τα όρια τότε θολώνουν και δεν υπάρχει το καλό και το κακό -μόνο η κίνηση.
σ.τ.: η ίδια κίνηση που οδηγεί στη χαμένη ενότητα του κόσμου:
ν.γ.π.: ναι, παιδάκι μου, η ίδια κίνηση. που δεν είναι άλλη από την αγάπη.

μιχάλης κατσαρός, νίκος χατζηκυριάκος-γκίκας, στάθης τσαγκαρουσιάνος, νίκος γαβριήλ πεντζίκης / ποιητής, ζωγράφος, δημοσιογράφος, συγγραφέας

κ τώρα θέλεις να κυλιστούμε στα σύννεφα;

όταν πέθανε ο μπαμπάς του κώστα τρεις μέρες μετά η φανή στο τηλέφωνο τι κάνεις; στον μπαμπά της, μεγαλώνω της λέει αυτός, ο μπαμπάς του κώστα. ο κώστας η φανή. το πρωί στο τηλέφωνο τον πήρα κ να, ήταν νηφάλιος

ΛΙΝΚΖ
about song & summer + ποστ όνειρο για όσους βάζαν τονομά του στο things i want του soulseek χωρίς ελπίδα