δύο φόρες, εγώ 2 φόρες, δύο φόρες σέφτυσα
αλλά εγώ μίλησα
το ένα μου πόδι, δεξί δε μπορώ να το σηκώσω
το ένα μου πόδι, δεξί κοιτάω τη στιγμή που με γαμάς κολλημένο στο τζάμι

ΣΜΑΚΙ ΧΑΠΙ

εγώ. εγώ. Η ουρά του πιγκουίνου. Η μουσική. Σσ _Η πλάτη μου. Τα στρογγυλά χαπάκια. το στομάχι, κάπως. Το δέρμα μου απο την κοιλία και πάνω και από την κοιλιά κάτω. Σηκώνεται. Τα πόδια και πάνω από τα μπράτσα, η κωλότρυπα. Μόνο το πρόσωπο καθαρό κ μπροστά. Αν είχα μύτη να εξέχει, αλλά δεν. οπότε μάτια μέτωπο και στόμα, μήλα; κρόταφοι. Το στόμα μόνο αν μπορεί να βγάλει λέξεις. τα πόδια κάνουν τ'αμάξι να τρέμει, όπως στην τράκα. απόγεμα δέντρο και αέρα. ξέρεις, το νεύρο στο γόνατο τινάζει

αν με δείς, αν με δεις, θα νομίσεις πως δεν ακούω, αλλά ακούω, τίποτα

και μετα ηρεμώ

εδώ

μικροαθάνατοι

γειά σας ,

μπλα μπλα μπλα

[πως είναι να καις, στο μέτωπο και κάπου εσωτερικά στα πόδια]

σήμερα δηλαδή χτές παραξενεύθηκα.
αργότερα ένα αεροπλάνο περνάει από πάνω μου τεράστιο.
μόνο που ήμουν και γώ τεράστιος κ έτσι παλέψαμε λίγο,
όχι πολύ,
ίσα μέχρι να φύγει
τι συμβαίνει στα μπαλόνια όταν βρέχονται;

είμαστε εδώ στραπατσαρισμένοι / παραμορφωμένα πρόσωπα, εδώ όμως αλλιώς, πάντα ανέκφραστοι. μια ώρα με ταμάξι ή 6 με το τρένο. απόψε που μπορώ κλαίω προκαταβολικά γιατί αύριο δε θα τα καταφέρω -κάποιος έρχεται πάει και φεύγει. ευτυχώς κανείς δε κρατάει λογαριασμό στις υποσχέσεις μου ,οι υποσχέσεις μου έχουν χρονικό περιθώριο, στο υπόσχομαι-

You Can't Moan, Can You?

I Christ, I Guardian Nursing Feet