30.7.06
warm fabric
σπίτι, περπατάω και γώ. και γω μπορώ και περπατάω, πατάω στο ύφασμα που τραβούσε τον ιδρώτα μου σήμερα όλη μέρα, λίγη μέρα, πάρε το τραγούδι μου και πίες το ,μα πόσο γήινος πιά, εκσκλεμέιτιονμάρκ
27.7.06
26.7.06
25.7.06
24.7.06
you smell too
αδειασέ τα μάτια και τα μάτια σου τα μάτια μου είναι σκονισμένα και το κραγιόν στα χείλη δε σε κάνει πιο όμορφη από μένα ιζαμπέλα. κάποτε ήσουν η πιο όμορφη κοπέλα στη λίστα μου, πια αισθάνομαι αισθάνομαι το σώμα σου. τώρα και με βλέπω. μπορεί να φταίνε οι τρόποι μου και που ξεχνάω να σαγαπάω, τώρα παίζω στο παιχνίδι, μη παρεξηγείς αλλα που να δε στο πα εκ των προτέρων
η δαγκωμένη πλάτη και η θάλασσα που σου κανε καλό. φέτος θέλεις ήλιο για τις γάμπες, χέρι και μαλακό σορτσάκι. όσο τα φοράς μπορώ να σε αγγίζω, και γω, και συ. ήλιο στα παιδικά καινούργια σου ελαστικά μποτάκια, τάλκ, χαζέ
η δαγκωμένη πλάτη και η θάλασσα που σου κανε καλό. φέτος θέλεις ήλιο για τις γάμπες, χέρι και μαλακό σορτσάκι. όσο τα φοράς μπορώ να σε αγγίζω, και γω, και συ. ήλιο στα παιδικά καινούργια σου ελαστικά μποτάκια, τάλκ, χαζέ
23.7.06
14.7.06
13.7.06
12.7.06
5.7.06
4.7.06
είμαι η γυναίκα του σπιτιού, έχω ή δεν έχω άντρα. είμαι συνήθως σιωπηλή. έχω μια ολόκληρη ζωή για να τελειώσω τις δουλείες μου. βάζω μπουγάδα και αφού τελειώσω κάθομαι δίπλα σταπλωμένα ρούχα και κάνω ένα τσιγάρο, δύο. έχω το νου μου μη φύγει ο ήλιος, να σηκώσω την τέντα, θα βρέξει, πότε θα στεγνώσουν. στεγνώνουν γρήγορα αυτόν το καιρό, ακόμα και όταν βρέχει. είμαι ικανοποιημένη όταν σε λίγη ώρα που θα δοκιμάσω να τα πιάσω είναι σχεδόν στεγνά. παρατηρώ τα πόδια μου, τα ενώνω, αγαπάω τα παιδία μου. ειμαι μάνα; τα παιδιά μου.
τις περισσότερες μέρες αισθάνομαι πως θα μαι ευτυχισμένη και μόνο αν κάποιος πάρει στα χέρια του τα πόδια μου
τις περισσότερες μέρες αισθάνομαι πως θα μαι ευτυχισμένη και μόνο αν κάποιος πάρει στα χέρια του τα πόδια μου
είναι τώρα δύο σημεία, ένα εδώ και τάλλο εκεί, ένα μπορεί και να μην υπάρχει και αυτό γιατί είναι τόσα ακόμα άπειρα. είδα μόλις τόσα,
φώτα, κάμερες, αστυνομία. στο δρόμο για το σπίτι δεν ήρθα ακριβώς σπίτι, όλα άδεια, ήρθα σένα σημείο. είναι μια κουζίνα, πάλι, αλλά εδώ έχει κόσμο, φοράω μπουρνουζέ ελαστικά βραχιόλια στα χέρια και το κεφάλι και αυτό γιατί είναι πάντα καλοκαίρι που κάθε απόγεμα έχει τουλάχιστο ένα σημείο νακουμπήσει το κεφάλι στον ήχο των φύλλων και αέρας. είναι σημείο ή στιγμή
φώτα, κάμερες, αστυνομία. στο δρόμο για το σπίτι δεν ήρθα ακριβώς σπίτι, όλα άδεια, ήρθα σένα σημείο. είναι μια κουζίνα, πάλι, αλλά εδώ έχει κόσμο, φοράω μπουρνουζέ ελαστικά βραχιόλια στα χέρια και το κεφάλι και αυτό γιατί είναι πάντα καλοκαίρι που κάθε απόγεμα έχει τουλάχιστο ένα σημείο νακουμπήσει το κεφάλι στον ήχο των φύλλων και αέρας. είναι σημείο ή στιγμή
1.7.06
Subscribe to:
Posts (Atom)
