εντάξει λοιπόν –είναι τελικά ζωντανός.
-αναφορικά. όλα θα τρέχουν γύρω από δρόμους. τότε, τώρα. μπροστά από διχάλα. τελευταία στιγμή παίρνω το δρόμο που θυμάμαι λιγότερο. ψάχνω πάντα μια εικόνα. δακρύζω στα φώτα, χρωματιστά και μονόχρωμα. δε θέλω να σταματήσω να περπατάω και δε θέλω να πλησιάσω περισσότερο, πάω όπου με ακολουθεί η μουσική και οι γειτονίες γίνονται ανυπόφορες φορές.
αυτό είναι για σένα αληθινό, όμως αυτό είναι για τον μάνο. [και σου ξαναλέω: αυτό δεν είναι τραγούδι -είναι παιχνίδι με τις εντυπώσεις]. στο ένα ποστ που μαγικά χάθηκε, αλλά όχι εντελώς. Κάποτε βρήκα ένα δίδυμο πούτσο.
γλύφω με τα γυαλιά μου ένα panadol, αρχίζω,
και σε είδα. Χωρίς το τυφλό μηχανάκι πια, με το ίδιο μαστουρωμένο χαμόγελο 11 το πρωί. Το παιδί που γνώρισα. Για τη πρώτη μια ώρα μαζί σε πίστεψα για καθυστερημένο. Και δεν πίστευα τον εαυτό μου, μόνο τα κεφαλαία γράμματα.
αν θυμάμαι καλά είναι που δεν πρόλαβα να μυρίσω τη μασχάλη σου
[πατέρας]
σου χαϊδεύω την πλάτη.
κάποιο τραγούδι
1 comment:
ζωντανός που;
ζωντανός τι;
στα όνειρα σου;δεν ξέρω ακόμη αν αυτό ειναι καλό ή κακό το συζητάω με τον εαυτό μου αυτόν τον καιρό
γεμάτος ζωντάνια για ζωή
στα αλήθεια;και ποια ειναι αλήθεια και ποια παραμύθια
αναπνέει;αναπνέει και για εσένα και αν οχι γιατί αναπνεύεις και για αυτόνα;
ζωντανα σχόλια σε μία ανφιλεγόμενη ζωντανή περίοδο
ο αυτός
Post a Comment