αυτά τα χριστούγεννα χτυπάω τη ντραμς και φοράμε όλοι πράσινα ζιβάγκο, για την ακρίβεια κλέβουμε ο ένας απ τον άλλο πράσινα ζιβάγκο και τρέχουμε μανιασμένοι

it all ends with a band
baby

απόψε αν έσπασα το λαιμό μου τουλάχιστο

το σκότωσα εκείνο το σκυλί. ήρθε στα πόδια μου την ώρα που βγαζα τα σκουπίδια το χάιδεψα και τάφησα να με μυρίσει. ώρα αργότερα φεύγοντας απ το μαγαζί -όλοι το ξέρουν αυτό το σκυλί, τo άφησα να μακολουθήσει. αφού απομακρύνθηκα λιγάκι στάθηκε μέτρα πίσω μου και χτύπησα πόδια και χέρια να το ενθαρρύνω, το φώναξα με τόνομα του

πείτε με τρελή αλλά απόψε θα χιονίσει!

ήμουνα μια στιγμή και χόρεψα ανάμεσα στο δρόμο και το παιζοδρόμιο. τότε με κόρναραν κ γινα φως

-δεν έχεις άλλο πια ζωή
-Καί αυτό
-δε μπαίζει άλλος άδειος χώρος

[με τις τελευταίες ακτίνες του σπρέυ μου σε διώχνω πούστη

Reduced to a hole.


το κέντρο είναι μια λεκάνη και είμαι εγώ όταν κατουράω όρθιος και το κεφάλι μου χτυπάει το ταβάνι αν δε θα προσέξω. τ'ακουστικά μου και η τρύπα του εξαερισμού ακούω ψεύτικα εφέ προαστίου - κ έτσι νιώθουμε πιο κοντά- κ ένα κάλεσμα, η ώρα να φύγω κ πάλι δε χρειάζεται φώς να το καταλάβεις, είμαστε κάτω από τη γη ο ήχος κόντρα στη φορά του ανεμιστήρα κ μέσα απ τις σωληνώσεις έξω τίποτα μια λέξη μονάχα ξέρω