30.6.06

σαίημ

27.6.06

φλάς ο ο

πάντα πολύ μικρός για λάθη, κλεισμένα έξι και ο κόσμος τα παίρνει στα σοβαρά. υπάρχουν τέτοια βράδια αλλά βράδια, 2, 3 5 πράματα αγαπώ, το δέντρο και το μπαλκόνι μου ένα για όσο περνάν τα χρόνια. βότκα κόλα για το παιδί στο βάθος

25.6.06

the man of plenty

και παλέψαμε κανονική πάλη -εκδικούμαστε για όλα,

20.6.06

16.6.06

διαλέγω μόνο το δέντρο κάτω απ το οποίο θα καθίσω

το καλοκαίρι είμαι γυμνός και όταν φυσάει που μετράω άσπρα πράσινα φύλλα, όπως το άλλο βράδυ που η μηχανή ρουφηξέ μου κάποια κύτταρα κι η μάνα μου τα μοίρασε το ίδιο εκείνο βράδυ αλλά από τότε, σήμερα πλύθηκα, και ας μη κοιμήθηκα ακόμα. δε το χρειάζεται.

14.6.06

όλη μέρα βροχή, η βροχή με εμποδίζει, αστείο. συνήθειες, μια όλη μέρα. πρι ξαναρχίσει ζωή. δεν έχω αισθήματα κι μαι έτσι, δε δουλεύω κάτι. ακόμα συνήθως, δεν είμαι λεύθερος, αν πιο ελεύθερος, περίεργη εξήγηση. πριν αρχίσει ζωή, πραγματικός σένα γραφείο, πάνω σένα γραφείο. όταν ξημερώσει θα κολυμπάω, ή όχι. κάθε νύχτα

13.6.06

b -something bad

λάθος, ξέρουμε λάθος. ένα απόγεμα χαμένος, από πουθενά να κρατηθώ, όλα απλά, δε το κάνω. σκλάβος, και αρχίζω να σβήνω. το άκουσα, σβήσιμο αστοχία. δε λέω να κοντύνω τα μαλλιά μου, κάτι θα ξέρω, σκατοσυμβολισμοί. έξω θα παίζω μόνο. μέσα τίποτα. ο κύριος που με δυσκολία περπατάει κάθε μεσημέρι πίνει κάποιες μπύρες εδώ δίπλα. τι καταλαβαίνω, το έλεος κανείς καταλαβαίνει. δε ξέρω τι έλεος ζητάω –bitteroldman

9.6.06

φέτος κατεβήκαμε έναν όροφο, δεν είναι σημαντικό απλά είναι καλοκαίρι και παίζει κάτι σε επανάληψη. πίνει μαύρο καφέ και εξετάζει πόδια. τεμπέλικες μέρες –myfriendsfeet

8.6.06

early start

το παιχνίδι λοιπόν είναι τίμιο μέχρι αηδίας, και κάνεις δε θα ξεφύγει. ειλικρινά, κανείς δε θέλει να ξεφύγει.

ένα κόλπο είναι να μην αφήνεις το κρύο να περάσει κάτω από το δέρμα, το καταφέρνω εύκολα, με τη ζέστη όχι, χτυπάει ακριβώς εκεί, εκεί δεν έχω έλεγχο, όπως δεν αφήνω τίποτα να περάσει έξω από το δέρμα, ή μάλλον έξω από κάποιες κινήσεις σώματος, είναι εύκολο να μιλάμε με σημεία του σώματος, αυτό απαγορεύεται. άκουσα τη λέξη ψυχαναγκασμό,

άλλα ο καπνός απ το στόμα μου έβγαινε με βία και οι λέξεις μου συγκοπτόμενες, για λίγο δεν είχα έλεγχο στις φωνητικές χορδές αλλά ο αέρας ικανός να με σηκώσει και να με πάει στις πίσω θέσεις, συνήθως ψηλά. εκεί θα είχα πετάξει αλλά θα χα χάσει πολλά που θαργούσα να καταλάβω, ένα επικίνδυνο σημείο, για κάθε παιχνίδι

5.6.06

dirty

τώρα όχι αλλά το βράδυ αργά στο κρεβάτι μου γυαλίζω, για ποιον και ποιους. δε μπορώ άλλο τα εις ούτε τι κάνω μπορώ. τρύπια παπούτσια, 15 ευρώ. [κατ ουράω - just du, just du? πιο δυνατά, όλοι olioli allous. πριν μέρες: κανελιγότερα/δισ, αλλά δεν έχει σημασία, αυτό έχει γίνει εδώ μέσα, ύπερ, διάφορα, απλά ωξ απ αυτή τη θέση γιατί κάπου αλλού. για τη συνέχεια, ουχμφ] η πιζάμα μου μοιάζει με μοσίνο. αντε γειά.

1.6.06

ευτυχής, μου χει μείνει, ένα τόσο δα κομμάτι. μια ασημένια αλυσίδα δένει μένα μικρό καρφί στο χέρι. δύο βράδια με ένα απ αυτά απόγεμα. ο πρώτος άνθρωπος που δε μιλάει τόσο, τον άφησα και ύστερα μάφησε, λίγο μετά το τραπεζάκι, κάτω απ το παράθυρο ακίνητοι και χοντρά πόδια ή αδυναμία. στο μηχανάκι δεν έχω αρκετά, απλά αυτή η ώρα, εποχή για ρούχα. ντρέπομαι ξυπόλητος σε άσπρο πάτωμα νομίζω, μεγάλα πόδια κάπου ψηλά στην πόλη. είναι μια φράση αλήθεια